Toneelvereniging Het Vierde Oor uit Olen werkt de laatste repetities van hun sprankelende stuk 'Blankenberge' af. Een aanrader voor een tof avondje theater.
Brasserie "Blankenberge", een ietwat vergane glorie, ergens op de zeedijk in, hoe kan het ook anders...Blankenberge. Lucy, de wat oudere cafébazin runt deze brasserie samen met haar chagrijnige zoon Kurt, die tevens chef-kok is. Samen met een jobstudent, een dromerige jonge serveuse, de meer ervaren, nogal franke serveuse, een mysterieuze keukenhulp, een oude politieagent op vrijersvoeten en een onderbetaalde "sans papiers" vormen zij een team.
Het zijn de laatste twee dagen van "het zomerseizoen" en iedereen zit op zijn tandvlees. De laatste dag geeft Lucy traditiegetrouw een feestje voor haar personeel, maar of daar veel vreugde valt te rapen, is maar te zien.
Met scherpe dialogen en verrassende relaties tussen het personeel put auteur Tom Lanoye met deze, een beetje zwarte komedie, uit zijn eigen ervaringen met de ploeterende middenstand.
De regie is in handen van Walter Van Roy.
Speeldata:
06, 07, 13, 14, 19, 20, 21, 27 en 28 maart telkens om 20.00 u. Op zondag 15 maart is er een namiddagvoorstelling om 15.00 u.
Reservaties op 0475 523 513 tussen 16.30 u en 19.30 u of op www.hetvierdeoor.be
Regisseur Walter Van Roy : 'Wie heeft er geen herinneringen aan vakanties aan zee. Zandkastelen bouwen op het strand , de schaduw opzoeken achter de strandcabine, papieren bloemen verkopen voor schelpjes, een avondlijke wandeling op de dijk, mosselen friet eten op een leuk terrasje.
Het is er toch heerlijk toeven, ook al moet je soms over de koppen lopen, ook al zijn sommige gebouwen als spuuglelijke blokkendozen, ook al word je niet altijd even vriendelijk onthaald door die overwerkte ober op dat bomvolle terras, ook al moet je ellenlange stinkende files trotseren om er te komen.
We weten allemaal wel dat achter de schermen van de vele horecazaken hard moet gewerkt worden om al die toeristen op hun wenken te bedienen. Auteur Tom Lanoye toont ons in zijn "Blankenberge" de minder frivole kantjes van de zwoegende middenstand, de minder fraaie aspecten van het ritueel dat zomervakantie heet.
Elementen genoeg voor mij om samen met een groep gemotiveerde acteurs te zoeken naar een fragiel evenwicht tussen soms bijtende humor, grappige maar wel dubbelzinnige dialogen, platvloerse opmerkingen, kortom herkenbare situaties die dan eens geestig zijn, dan weer pijnlijk en cynisch, maar steeds weer realistisch.
Het is voor de acteurs een uitdaging om "gewone mensen" te spelen, in gewone omstandigheden. Zonder te vervallen in hoogdravende gevoelens willen we personages laten zien die je echt wel zou herkennen als je buren, je kennissen, jezelf... : soms lief, soms brutaal, dikwijls toch wat eng met kleine kantjes, jaloers, afgunstig, passioneel, plantrekker.
Het lijkt eenvoudig, en dat is het ook, 't is heel herkenbaar en daarom dus ook heel genietbaar.'
Johan Temmerman / NNieuws.
